hú
搰 hú ㄏㄨˊ
搰 hú
〈动词〉
(1) 挖,掘 [dig]。如:狐埋狐搰
(2) 扰乱 [disturb]
简百鬼,鬼妄搰人,援以苇索,执以食虎。——梁宗懔《荆楚岁时记》
搰 ㄏㄨˊ hú
挖掘。《国语·吴语》:「狐埋之而狐搰之,是以无成功。」
chǔ
rùn
fú
qí
kōng
móu
wú
wéi
chè
zhǔ
huǎng
jiān
zāi
zhì
mèi
hū
méi
nüè
pēi
dié
hún
jié
shào
wǎ
é
yǒu
lì
mào
qiú
tiáo
zhà
róu
hōng
shì