tiǎn
餂 tián ㄊㄧㄢˊ
餂 tiǎn
〈动词〉
用甜言蜜语诱取、探取 [ferret out;lure or bait with sweet words]
士未可以言而言,是以言餂之也。—《孟子》
餂 ㄊㄧㄢˇ tiǎn
探取、套骗。《孟子·尽心下》:「士未可以言而言,是以言餂之。」《聊斋志异·卷二·红玉》:「诚恐宋人餂我。」
dìng
xián
jiù
dèng
cháng
kǔn
lù
chá
tí
ní
dì
míng
chēn
shuì
xù
wā
hūn
chā
chāng
zhuō
jiè
cuì
diāo
zhān
pān
lái
biǎn
cī
zhēn
qí
qíng
tái
hū