fán
墦 fán ㄈㄢˊ
◎ 坟墓。
墦 fán
〈名词〉
(1) 坟墓 [grave]
卒之东郭墦间之祭者,乞其余。——《孟子·离娄下》
(2) 又如:墦肉(墓前祭肉)
墦 ㄈㄢˊ fán
坟墓。《孟子·离娄下》:「卒之东郭墦间之祭者,乞其余。」明·孙仁孺《东郭记·第二二出》:「家僮,可把礼物摆下,早出了东郭,到此墦间也。」
dài
ǎi
jué
zhù
pū
shū
dié
hù
hùn
qiāng
fú
xiàn
zhāo
huì
děng
nǎo
chǔ
huàn
yù
qiàn
kuì
pén
chú
lí
pí
ruǎn
zī
shī
shì
dōng
shí
jù
nà
zuò
yuǎn